With His " You Give Me Something "

'You Give Me Something' may be the first single from 21-year-old James Morrison's debut album 'Undiscovered', but it's unlikely this youngster will be undiscovered for long.

Sounding like it would fit nicely on a Stax compilation from the 1960s, Morrison's soulful voice can more than hold its own against the blaring horns in the background.

"You give me something that makes me scared, alright", he sings, describing being worried about falling in love. I don't think he needs to worry - plenty of people will be falling in love with this track.

James Morrison (born James Morrison Catchpole on 13 August 1984) is an English singer, songwriter, and guitarist born in Rugby, Warwickshire, England.
In 2006, he debuted with the single "You Give Me Something" which became a huge hit around Europe, Australia, and Japan. His debut album, Undiscovered, went straight to number one in the UK and has sold more than two million copies worldwide.[citation needed]
Morrison performed at the Concert for Diana on July 1, 2007. He performed the songs "Wonderful World" and "You Give Me Something" in honour of Princess Diana.

At age 13, Morrison began to learn guitar, inspired by local artist Alan Deane, when his uncle Joe showed him how to play a blues riff. He started busking when he lived in the village of Porth, near Newquay, Cornwall. After years of playing other musicians' songs, he eventually started to compose his own. His favourite artists are Otis Redding, Al Green, Cat Stevens, The Kinks and Van Morrison. He puts his distinctive, husky voice down to a severe bout of whooping cough that nearly killed him when he was a baby.

James Morrison

Born : August 13, 1984 (1984-08-13) (age 23)Rugby, Warwickshire, England
Origin : Rugby, Warwickshire, England
Genre(s) : Pop, soft rock, soul
Occupation(s) : Singer, songwriter
Instrument(s) : Vocals, guitar
Years active : 2006–present
Label(s) : Polydor (worldwide except North America) , Interscope (North America)
Website : JamesMorrisonMusic.com

for his " You Give Me Something " : www.youtube.com/watch?v=7gDV6NqXvj0

Radicchio Rosso: The Marvel from Treviso

Radicchio has been well know for long time: Pliny mentions the marvelous red-lined lettuces of the Veneto region in his Naturalis Historia, noting that in addition to being tasty they're good for insomnia and purifying the blood. In the Middle Ages it was especially popular among monks. Not that the plant was only limited to monastic kitchens; it also figured prominently on the tables of nobles, both cooked and raw: In 1537 Pietro Aretino advised a friend who had a garden to plant it, saying he much preferred it, "aroma-free lettuce” more than endives.
However,this radicchio isn't the radicchio rosso we know today: the modern radicchio with its rich wine-red white-ribbed leaves was developed in the 1860s by Francesco Van Den Borre, a Belgian agronomist who applied the techniques used to whiten Belgian endive to the plants grown around Treviso. The process, which is called imbianchimento (bleaching), is quite involved: the plants are harvested in late fall, their outer leaves are timed and discarded, they're packed into wire mesh baskets, and they're stood for several days in darkened sheds with their roots bathed in steadily circulating springwater that emerges from the ground at a temperature of about 15 C (60F). As they bathe the leaves of the hearts of the radicchio plants take on the pronounced wine-red color. At this point the farmer unties the bunches, strips away the outer leaves and, trims the root, and sends the radicchio to the market.

Radicchio Rosso di Treviso. The best, it comes in two varieties: Precoce, which has fleshy red leaves with white ribs that form a compact bunch, and Tardivo, which has much more pronounced ribs and the splayed leaves.Both Precoce and Tardico now enjoy IGP (Indicazione Geografica Protetta) status, which means that they can only be sold as such if they are produced around Treviso, under the supervision of the Consorzio Radicchio di Treviso.
Radicchio, like almost everything else in Italy, is quite seasonal, appearing in the markets in late November and remaining throughout the winter; it's tastiest after the frosts begin. It has also been introduced to California's Napa Valley and is becoming popular in the US too. Small wonder;Radicchio's bitterness is due to intybin, which stimulates the appetite and digestive system, and acts as a tonic for the blood too.


Vocabulary
rosso (Italian) (n.) สีแดง
marvel (n.) ความอัศจรรย์,ความพิศวง marvelous (adj.) ที่น่าอัศจรรย์,ที่น่าพิศวง
in addition to นอกจาก,มี......แถมมี..........
insomnia (n.) โรคนอนไม่หลับ
purify (v.) ฟอก,ทำให้สะอาด
nobel (n.) ชนชั้นสูง, ขุนนาง
endive (n.) ใบไม้ที่เป็นเครื่องเทศ
rib (n.) เส้นใบ
harvest (v.) เก็บเกี่ยว

i'm in love wiht GIGGS

This past weekend Manchester United’s Ryan Giggs was awarded an OBE in the queens birthday honours list, while ex United team mate David Beckham packed his bags for America with a La Liga winners medal finally in his possession. While Giggs seems to keep going, adapting his game to his increasing years, and Beckham sets off on another media frenzy in yet another country, trying to bring sexy back to the MSL, can it be said that David Beckham has allowed Ryan Giggs to become the legend he is now?When Giggs made his debut at 17 years old in, 1991 against Everton, few could have imagined that over 700 games later, and 9 league titles, he’d still be around, hoping to go past Sir Bobby Charltons record for most appearances for United in the near future. Yet while there are many reasons for Giggs longevity at the very highest level, from his fitness, his desire, his character, the manager, his opting out of many Wales friendly matches and his family lifestyle, perhaps it was the rise of David Beckham that played a significant role in allowing Giggs to enjoy the success he has attained and more to come.
When David Beckham announced himself to the world, with his goal from the half way line against Wimbledon on the opening day of the ‘96/97 season, a new pin up boy of world football had arrived. While Giggs had been shielded from the press in the formative years of his United career by Sir Alex, there was bound to be a time where it became to much for him, the constant remarks and comparisons to George Best. Beckhams super star status, being the next bright thing in British football, his good looks, dating a Spice Girl, his life being tabloid fodder, all helped to take the pressure away from Giggs. The camera’s now had a new target - one that seemed more willing. As Becks was hounded, and as his star rose, Giggs quietly went about his life and his football. Beckham grow and grow over the years to become the England captain, the most marketed player in football, and the owner of the best right foot in the game. Then he left for Madrid. The Beckham media frenzy followed him to Spain, and wherever else he ventured, and back home in Manchester the local press had a new pin up - Christiano Ronaldo.
While the camera’s were focused elsewhere Giggs carried on putting in the performances and consistency that has led to him being regarded by many as the best player to have played in the Premiership, something he he has done for every year of his career. He is the most decorated player in the game, with 9 league championship medals, 4 FA Cup winners medals, 2 League Cup winners medals, a Champions League winners medal, as well as medals for winning the European Super Cup and the Intercontinental Cup. He is approaching the record for most appearances by a United player, has scored the fastest goal by a United player, after 15 seconds against Southampton in 1995, along with Gary Speed is the only player to have scored in every season of the Premier League, is the first player in Champions League history to have scored in 12 successive seasons, his goal against Arsenal in the FA Cup semi final replay of ‘99 was voted greatest ever FA Cup goal, Giggs has been inducted into the English Football Hall of Fame, in 1995, the Premiership Team of the Decade, in 2003, as well as the FA Cup Team of the Century. He has also twice won the Premier League young player of the year award, in both 1992 and 1993. Giggs is also the only United player to have played in all 9 League winning teams and also the only United player to have played in both League Cup winning teams.
There is every reason to believe that Giggs would have still completed his illustrious list of honours without the help of Beckham taking away the media focus, but it would have been a real test, one that no player has yet come through, including Best and Beckham himself. By taking away a bit of the outside interference and allowing Giggs to get on with the football in his life, Beckham has played a role in ensuring that Ryan Giggs will go down as Manchester Uniteds greatest ever player.

SUPER BUBBLE ^^ BUBLE'

The 28-year-old Canadian Michael Buble is the doyen of the "new'' jazz crooners. With his super-smooth evocation of the golden age of American song, boyish good looks and cheerful readiness to spend nearly all of the past two years in planes, hotels, concert halls and TV green rooms, Buble has shifted more than five million albums and scored high chart placings in territories as diverse as the Philippines and Monaco.
Which is where he is today, temporarily holed up en route to singing three songs opening the San Remo festival, along the coast in Italy. Despite having to give an interview and dine with Italian record company execs, tonight counts as a night off in the current push to promote his second album, It's Time. Buble, however, is in no mood for the larks and over-indulgence that apparently attended the success of his first, Come Fly With Me.
As he sips tea in the hotel lobby, he is in confessional mood. ``I don't like alcohol much,'' he says firmly, in tones that would make many of his heroes, notably the late Dean Martin, shudder. ``I like to smoke what you call a spliff. If it was up to me, I'd walk through life in a haze. But I had to stop all of that because it kills your voice. Three hundred shows in a year, man, and sometimes I'd show up and be half as good as I should have been. I felt bad about that.''
He felt bad too about all the young women he temporarily befriended. ``I was never sleazy. I was never mean to a girl. I was always very upfront.'' His voice tails off. ``But I'm a regular guy. I am a lad, and I did enjoy the temptations.''
Buble is such an appealingly open character you wonder whether he might supply more details. Instead, he re-counts a sobering conversation with his girlfriend of seven years, now his fiancee, Debbie.
``She didn't get mad. She said, `I understand what you're going through. And you must understand how embarrassing it is for me.' Which made me feel like crap, you know, like `Is it worth it?'''
He proposed to Debbie over the phone before Christmas and earnestly hopes that he has put his womanizing behind him. ``It had better be behind me, man, or I won't be engaged for very long.''
Other aspects of becoming famous have been less troublesome. Buble loved being able to phone fellow ``new'' jazzer Jamie Cullum - ``a great guy'' whom he had never met - and get together with him two hours later in a restaurant. They now sit in on each other's shows.

เรื่องเล่าจากแดน.....ที่มีมากกว่าพิซซ่าและหอเอน**5

แล้วก็ถึงเวลากลับบ้าน........... 7 กรกฎาคม 2550 พวกเรา 20 คน ที่จากเมืองไทยไปเมื่อ 10 เดือนที่แล้วก็กลับถึงบ้าน แต่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของดิฉันมาไม่ถึงท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ เพราะเกิดความผิดพลาดขณะพวกเราเปลี่ยนเครื่องบินที่กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย แล้วอีก 2 วันต่อมา กระเป๋าถึงจะกลับมาถึงบ้าน.....
1 ปี ( ที่จริง แค่ 10 เดือน ) บางคนอาจจะบอกว่านาน บางคนอาจจะบอกว่าสั้น ขึ้นอยู่กับว่าเราใช้เวลานั้นอย่างไร ถ้าเราทำทุกวันให้เป็นวันที่พร้อมจะเรียนรู้และทำกิจกรรมต่างๆ ก็จะรู้ได้ว่าแต่ละวันนั้นผ่านไปเร็วมาก และเมื่อถึงเมื่อวันนั้นผ่านไปแล้ว อย่างเช่น วันที่กำลังนั่งพิมพ์เรื่องนี้และทำให้ได้นึกถึงว่าเมื่อ วันที่ 12 กันยายน ปีที่แล้ว เป็นวันแรกที่ต้องไปโรงเรียนและเรียนอะไรไม่รู้เรื่องเลย เพื่อนก็ไม่มีสักคน แต่พอนึกถึงเดือนมีนาคมที่ Florenze ที่เคยหัวเราะเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็ยิ่งทำให้คิดว่าเวลาเดินเร็วไปรึป่าวนะ.......ประสบการณ์ 10 เดือนที่อิตาลีถ้าจะให้เล่าทุกสิ่งทุกอย่าง หน้ากระดาษ 111 หน้าจะพอรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่สิ่งสำคัญที่ได้เรียนรู้มากับตัวเองแล้วว่าสิ่งที่พ่อเคยพูดให้ฟังตั้งแต่ยังไม่เห็นว่ามันสำคัญนั้น ตอนนี้รู้แล้วว่าสำคัญขนาดไหน และเป็นความจริงที่พูดง่ายๆ แต่ยากที่จะเข้าใจและทำได้จริงๆ แต่เราก็ต้องทำมันให้ได้ เพราะ “เรามี 24 ชั่วโมงเท่ากัน อยู่ที่ว่าใครจะปล่อยให้เวลาเสียไปเปล่าๆมากกว่ากัน....แล้วใครจะคว้าความฝันของเรามาให้เราถ้าเรายังไม่เริ่มไล่ตามมันด้วยตัวเอง”


ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังไล่ตามความฝันนะ

เรื่องเล่าจากแดน.....ที่มีมากกว่าพิซซ่าและหอเอน**4

AFS ที่อิตาลี จะมีช่วงสัปดาห์แลกเปลี่ยนระหว่างเขตเหนือ กับ ใต้ เพื่อให้นักเรียนแลกเปลี่ยนได้มีโอกาสสัมผัสวัฒนธรรมที่แตกต่างระหว่างชีวิตแบบชาวเหนือกับชาวใต้ ดิฉันได้ไปอยู่ที่เมือง Caserta เป็นเวลา 1 สัปดาห์ ทำให้ได้เรียนรู้เรื่องต่างๆมากขึ้น ทั้งเรื่องวัฒนธรรม ภาษา และผู้คน เมืองทางใต้ค่อนข้างจะมีประชากรมากกว่า แต่เมืองไม่สะอาดเท่ากับทางเหนือ คนทางใต้จะพูดเร็วมาก และมีภาษาถิ่น ดิฉันได้ไปเมือง Naples เมืองต้นกำเนิดพิซซ่าอิตาเลียน อาหารที่เป็นที่นิยมไปทั่วโลก
ในเดือนเมษายนดิฉันเข้าร่วมโครงการ Rete Progetto Pace เป็นโครงการช่วยเหลือผู้ยากไร้และโรงเรียนในประเทศแถบยุโปตะวันออก จึงทำให้ได้มีโอกาสไปเที่ยวในหลายประเทศ ตั้งแต่ สโลวาเนีย โครเอเชีย อัลบาเนีย กรีซ เซอร์เบีย และ มาเซโดเนีย พวกเรานำเสื้อผ้า อาหาร ขนม อุปกรณ์กีฬา อุปกรณ์การเรียน และหนังสือ ไปให้ที่โรงเรียนต่างๆในแต่ละประเทศ ดิฉันได้เห็นผู้คนจำนวนมากที่ยังลำบากกว่าพวกเรา และต้องการความช่วยเหลือ ตอนที่พวกเราอยู่ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซนั้น ได้นำของไปบริจาคให้โบสถ์แห่งหนึ่ง บาทหลวงท่านมากล่าวขอบคุณด้วยตนเอง แล้วท่านก็พูดถึงเรื่องสงครามต่างๆ ที่ทำให้เกิดการสูญเสีย ที่ดิฉันประทับใจมากที่สุดคือ ท่านกล่าวว่า “ไม่ว่าจะเป็นคนที่จนมากแค่ไหน หรือ รวยมากมายมหาศาล ก็ต้องการความรักจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกันทั้งนั้น คนที่ต้องการความช่วยเหลือ สิ่งแรกที่พวกเราจะให้เขาได้แม้เราไม่มีเงิน ก็คือ ความรัก ความเห็นใจ จากใจจริง”
ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ และช่วยเหลือนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้ว ดิฉันคิดว่า AFS ประเทศอิตาลีมีการเตรียมความพร้อมดีมากๆ เพราะในแต่ละจังหวัดจะดูแลนักเรียนของตนเอง มีการนัดพบกันเพื่อพูดถึงสิ่งที่เป็นปัญหาหรือสิ่งที่พวกเราอยากทำ และยังมีนักเรียนเก่าของ AFS เป็นที่ปรึกษาอีกหนึ่งคน รวมถึงที่โรงเรียนก็จะมีครูที่ปรึกษาประจำตัวเราโดยเฉพาะอีกหนึ่งคน มีการเข้าค่ายเมื่อมาถึงในช่วงเดือนแรกเพื่ออธิบายสิ่งต่างๆ ทั้งกฎ ระเบียบ และสอบถามความเป็นอยู่กับครอบครัว ว่ามีปัญหาอะไรบ้าง ร่วมทั้งก่อนส่งพวกเรากลับบ้านก็จะมีค่ายเตรียมความพร้อมสู่การกลับบ้านของเราอีกคร้งหนึ่ง

เรื่องเล่าจากแดน.....ที่มีมากกว่าพิซซ่าและหอเอน**3

ที่ประเทศอิตาลีจะแบ่งโรงเรียนแผนกวิทยาศาสตร์- คณิตศาสตร์( Liceo Scientifico) แผนกด้านภาษา ( Liceo Lingiustico ) แผนกช่าง ( Instituto Tecnico ) ออกจากกัน และยังมีโรงเรียนที่สอนด้านจิตวิทยา ( Instituto della Psicologia) และ ด้านการประชาสัมพันธ์ ( Instituto Informatica ) รวมถึงโรงเรียนที่สอนด้านศิลปะ และภาษากรีก ( Liceo Classico ) ที่ดิฉันไปเรียน ชื่อ Liceo Scientifico Leonardo Da Vinci เป็นโรงเรียนที่มีเฉพาะแผนกวิทยาศาสตร์- คณิตศาสตร์ นักเรียนที่โรงเรียนจะต้องเรียนวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา ดาราศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ปรัชญา ศาสนา ประวัติศาสตร์ศิลป์ การออกแบบ พลศึกษา ภาษาอิตาเลียน ภาษาลาติน ภาษาอังกฤษ และ ภาษาต่างประเทศอีกหนึ่งภาษา แต่ละชั้นปีจะมีห้องที่เรียนภาษาที่3 แค่ 2 ห้องเรียน ในโรงเรียนระดับ High School จะมีทั้งหมด 5 ปี การเรียนค่อนข้างหนัก เพราะหากสอบไม่ผ่านก็ต้องเรียนซ้ำชั้น และคะแนนทั้งหมดส่วนใหญ่มากจากการสอบข้อเขียน และสอบโดยการถาม- ตอบ หรื อธิบายหน้าชั้นเรียน นักเรียนที่อิตาลีจะค่อนข้างจริงจัง และตั้งใจเรียนมากเวลาอยู่ในชั้นเรียน โรงเรียนริ่มเวลา 08.15 น. และเลิกเวลา 13.10 น. หรือ 14.00 น. หลังเลิกเรียนส่วนใหญ่จะกลับบ้านก่อน เพราะต้องกลับไปกินข้าวเที่ยง หลังจากนั้นก็อ่านหนังสือ หรือทำการบ้าน แต่ถ้าไม่มีสอบในวันถัดไป ก็จะออกไปเดินเล่นในเมืองกันในตอนบ่ายหรือไปขับจักรยานเที่ยว วัยรุ่นอิตาลีค่อนข้างจะมีความรับผิดชอบสูง แต่ก็ขี้อาย บางคนก็แทบจะไม่พูดเลย แต่พอสนิทกันก็จะรู้ว่าที่จริงแล้วส่วนใหญ่คุยเก่ง คุยสนุก และอยากรู้เรื่องต่างๆมากมาย โดยเฉพาะเรื่องในประเทศแถบเอเชีย วันที่ไปโรงเรียนวันแรกๆ แทบจะไม่ได้คุยกับใครเลยเพราะเหมือนกับว่าเขาก็กลัวเรา เราก็กลัวเขา แต่หลังจากนั้นก็ต้องเริ่มพูดกับเพื่อนๆก่อน พอคุยกับคนแรกได้จากนั้นทุกคนก็จะเข้ามาคุยด้วยเรื่อยๆ และเพราะว่าดิฉันเปลี่ยนห้องเรียนบ่อย เพราะในชั้นเรียนประจำนั้นค่อนข้างจะยากเกินไป จึงทำให้ได้รู้จักครูและเพื่อนหลายคน เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ ได้เรียนภาษาลาติน ที่รู้เรื่องไม่รู้บ้าง แต่ก็สนุกดี บางวิชาถ้าครูสอนจบแล้วก็จะให้ดิฉันออกไปเล่าเรื่องประเทศไทยให้เพื่อนๆฟัง โดยเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษ และวิชาศาสนา บางครั้งก็จะได้เจอกับคำถามที่แปลกๆ แต่ก็ทำให้เราได้รู้ว่าประเทศอื่นเขามองประเทศไทยอย่างไร การพูดคุยกับเพื่อนๆและคนอื่นบ่อยๆจะช่วยฝึกให้เราเรียนรู้ภาษาของเขาได้เร็วมากขึ้น เพื่อนๆและครูที่โรงเรียนให้ความช่วยเหลือด้านการเรียนที่โรงเรียน และการเรียนภาษาอิตาเลียนได้มากจริงๆ ดิฉันไปเที่ยวกับเพื่อนๆในชั้นเรียน ในช่วงทัศนศึกษา พวกเราเลือกไป Florence เป็นเมืองที่สวยมากๆ รวมศิลปะมากมายจากศิลปินระดับโลกมาไว้ที่นี้ Florence จึงได้ชื่อว่าเป็น นครแห่งศิลปะ และความเจริญทางวัฒนธรรมทางอิตาลีและประเทศแถบยุโรป และยังเป็นเมืองแห่งต้นกำเนิดภาษาอิตาเลียน พวกเราอยู่ที่นั้น 4 วัน แต่แล้ววันที่ 3 โดยที่ไม่มีใครคิดมาก่อน พวกเราทุกคนร่วมกันท้องเสีย โดยหาสาเหตุไม่ได้ บางคนก็บอกว่าเป็นเพราะอาหาร เพราะนม หรือ เพราะอากาศ ก็ยังไม่มีใครตอบได้ ทำให้วันนั้นต้องมีคนกลบไปนอนพักที่โรงแรมครึ่งวัน กว่าจะมีแรงลุกมาเดินเที่ยวกันอีกรอบ แต่ก็ไม่มีใครอารมณ์เสียกับเหตุการณ์นี้เลยแม้แต่คนเดียว ทุกคนหัวเราะและก็แกล้งถ่ายรูปเพื่อนๆที่หน้าห้องน้ำพิพิธพัณฑ์ที่เราไปกันตอนเช้า แล้วเราก็เดินทางกลับในวันสุดท้าย พอโรงเรียนเปิดในวันจันทร์ต่อมาพวกเราถูกถามเรื่องนี้กันหลายครั้งหลายหน ช่วงเดือนพฤษภาคมเป็นช่วงสอบก่อนวันหยุดฤดูร้อนของที่อิตาลี เป็นช่วงเวลา 1 เดือนที่สนุกกับการอ่านหนังสือมากๆ หลังปิดเทอมแล้ว ในเดือนมิถุนายน พวกเราก็เลยมีเวลาไปเที่ยวเมืองใกล้ด้วยกัน อีกหลายครั้ง ตอนนี้โรงเรียนที่อิตาลีเปิดรียนในปีการศึกษา 2007 แล้วตั้งแต่เดือนกันยายนที่ผ่านมา